Ds. I. Kievit over de moederbelofte uit Genesis 3 (2)

Wantrouwen‘Dan openbaart zich de diepte van het bederf, dat zo plotseling den levenswortel van de mensen als een kanker had aangetast, want hij neemt het op tegen God, verontschuldigt zich en werpt een blaam op anderen en zo op God: Toen zei Adam: de vrouw, die Gij mij gegeven hebt, die heeft mij gegeven van dien boom, en ik heb gegeten. En de Heere God zei tot de vrouw: Wat is dit, dat gij gedaan hebt? en de vrouw zei: Die slang heeft mij bedrogen en ik heb gegeten."<br />Zo schuift Eva de schuld op de slang en over de slang heen op God. Hoe wordt de naaktheid hunner ziel openbaar! Zij vluchten niet tot God om vergeving, noch vragen bedekking van den Heere, doch hechtten zich vijgeboombladeren samen tot schorten. Zie, hoe hoogmoedig de mens is geworden door den val. Hoe onwillig is hij ook de misdaad alleen op zichzelf te leggen en zich voor God te verootmoedigen. Zijn antwoord was trotsheid jegens zijn Schepper, vijandschap tegen zijne vrouw en geveinsdheid met betrekking tot zichzelven. Welk een stroom van ellende kwam over den mens en zijn ganse geslacht.  Wanneer wij dit alles overwegen, dan schittert de vrije genade, dat de Heere omzag naar zijn gevallen schepsel, dat den dood zich had waardig gemaakt en inderdaad geestelijk was gestorven. Ware genade niet tussengetreden, zoo zouden zij weggezonken zijn in den eeuwigen dood. Zij waren wettig en geestelijk dood, kinderen der boosheid, erfgenamen der hel. Zij hadden gegeten van de vrucht des booms, welke God hun verboden had. En als zij voor God worden gedaagd, wilden zij, niettegenstaande hunne misdaad zo kennelijk was, deze niet belijden.  ReddingWaarom wordt het doodvonnis niet voltrokken en waarom varen zij niet levend ter helle? Gods eeuwige wijsheid had het ontwerp der redding gereed. Ja, wij weten, dat het Lam is geslacht van voor de grondlegging der wereld. Uit die bedeling alleen kan de dood worden overwonnen en het leven worden geschonken. Zie, dit voornemen van de liefde was van eeuwigheid verborgen in het hart van God. Niettegenstaande Adam en Eva zich niet vernederden, zó zelfs, dat zij niet eens vergeving vroegen, gaat het voornemen der liefde door en God spreekt onmiddellijk den vloek uit over de slang, over den mens echter een zegen. Hij doet hem een ster van hoop lichten in de nacht van het oordeel.  SlangZo richt dan de Heere zich in tegenwoordigheid van het eerste mensenpaar tot de slang, die instrument van de duivels was geweest in de verleiding. Met een enkel woord slechts wijzen wij daarop thans. Die slang was bezeten door de duivel, die door haar sprak. Zij was het meest schrandere dier vóór den val, waar de mens vertrouwelijk mee omging. Juist daarom koos de duivel de slang om den kinderlijken mens te verleiden. De Heere ondervraagt de slang niet naar haar misdaad. Zeker, de slang is een stom dier en zonder zedelijke verantwoordelijkheid, maar de Heere spreekt zowel tot de slang als de Machthebbende als ook tot den duivel, die in het paradijs is ingeslopen in de slang. Hij wordt nu ook gedagvaard om zijn vonnis aan te horen. Zijn schuld was openbaar en de Heere had geen plan van de genade met het toonbeeld van zijn gerechtigheid. De Heere richt geen vragen tot de duivel.  Adam en EvaDe ondervraging van onze eerste ouders was de inzet van de genadedaad Gods, waardoor de Heere hen zou wederbaren ten leven. En nog vóór de vloek over de aarde wordt uitgesproken en de ellende wordt aangekondigd over Adam en Eva en hun geslacht, komt de Heere met een daad van ontferming. De genade is het oordeel vóór geweest. Hier zijn goddelijke verwijten ten leven. De inzet is de ontdekking van een weerstrevend schepsel, dat voor de val nooit tegen den Heere antwoordde, maar nu Hem hoont en tegenspreekt!  Maar genade zal heersen tot het eeuwige leven. Hij zal het voornemen van Zijn liefde niet lat