Dominique De Groen: ‘Als het stormt, heb ik altijd nog de poëzie’

Dominique De Groen (1991) is de coolste dichter van ons taalgebied. Voor haar bundel 'Slangen' werd ze bekroond met de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022. Ze is ook schrijver en beeldend kunstenaar, en werkt op dit moment aan 'Corpus Britney', een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears. De gedichten in de bundel 'Slangen' hielpen haar om liefdesverdriet te verwerken. Ze was eigenlijk niet eens van plan om een bundel te schrijven. Maar de gedichten drongen zich op. Als slangen kronkelden ze Dominiques bewustzijn binnen. Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. In deze podcast dient dit gedicht van Dominique De Groen als uitgangspunt voor het gesprek: Walg van dit trieste meisje, werp haar van me af als slangenvel en de dorre dode huid krult op in de vlammen. Een film en in iedere scène ben ik Jennifer Lopez die een anaconda wurgt die zich rond de zeldzame bloedorchidee heeft gewikkeld waaruit zij de molecule voor een levenselixir wil destilleren en in iedere scène komt de gele albino tijgerpython die rond Britney’s nek gedrapeerd lag tijdens haar performance van I’m A Slave 4 U op de 2002 VMA’s naar me toe geglibberd, wikkelt ze zich rond mijn naakte lichaam en knijpt... ... toont me, vlak voordat mijn ogen uit hun kassen springen, een gladde natte wereld zonder dieptes, een toekomst met schubben die niets anders bedekken dan nog meer schubben... ... een shift van technologieën voor het verwezenlijken van een betere wereld naar technologieën van controle & surveillance... Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk? De verbolgen kunstenaars kronkelen naakt in biologisch afbreekbare glitter, in de glinsterende assen van het teken de kurkdroge prairie bedekt onder gistende kadavers ik draai ze om en ieder gezicht is het mijne less like a phoenix rising from the ashes, more like a raccoon waddling away from a dumpster fire Ik ben hier niet om vrienden te maken, ben hier om te winnen Uit Slangen, het balanseer, 2022 ‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is de zesde en laatste aflevering. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. See omnystudio.com/listener for privacy information.